ความหนืดเป็นตัวแปรสำคัญในอุตสาหกรรมเซลลูโลส ซึ่งมีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพและคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่ทำจากเซลลูโลสวิธีวัดความหนืดที่ใช้กันทั่วไปสองวิธีคือสารละลายความหนืด Brookfield และสารละลายความหนืด NDJ 2%บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสำรวจความแตกต่างระหว่างเทคนิคการวัดความหนืดทั้งสองเทคนิค โดยให้ความกระจ่างเกี่ยวกับบทบาทในการประเมินเซลลูโลสอีเทอร์และการประยุกต์ในอุตสาหกรรมเซลลูโลส
ความหนืดของบรูคฟิลด์:
ความหนืดของ Brookfield เป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดความต้านทานของของเหลวต่อการไหลโดยเกี่ยวข้องกับการใช้ Brookfield Viscometer ซึ่งเป็นเครื่องวัดความหนืดแบบหมุนเพื่อกำหนดความหนืดของตัวอย่างเครื่องมือจะวัดแรงบิดที่จำเป็นในการหมุนสปินเดิลที่แช่อยู่ในของเหลวตัวอย่างด้วยความเร็วคงที่ความหนืดจะถูกคำนวณตามการอ่านค่าแรงบิด
ความหนืด NDJ 2% สารละลาย:
สารละลายความหนืด NDJ 2% หมายถึงการวัดความหนืดของสารละลาย 2% ของเซลลูโลสอีเทอร์ดำเนินการโดยใช้เครื่องวัดความหนืด NDJ-1 ซึ่งใช้วิธีลูกบอลตกในวิธีนี้ อนุญาตให้ลูกบอลที่ปรับเทียบแล้วตกลงอย่างอิสระผ่านสารละลายเซลลูโลสอีเทอร์ 2% และจะวัดเวลาที่ต้องใช้เพื่อให้ลูกบอลผ่านระยะทางที่กำหนดไว้ล่วงหน้าความหนืดของสารละลายจะถูกกำหนดตามเวลาที่ลูกบอลตกลงมา
ความแตกต่างระหว่างความหนืดของ Brookfield และความหนืด NDJ 2% สารละลาย:
หลักการวัด: ความแตกต่างหลักระหว่างทั้งสองวิธีอยู่ที่หลักการวัดความหนืดของ Brookfield ขึ้นอยู่กับความหนืดของการหมุน ซึ่งวัดแรงบิดที่จำเป็นสำหรับการหมุนของสปินเดิล ในขณะที่สารละลายความหนืด NDJ 2% อาศัยวิธีลูกบอลตกเพื่อกำหนดความหนืด
ความเข้มข้น: ความหนืดของ Brookfield ไม่ได้ระบุความเข้มข้นของสารละลายเซลลูโลสอีเทอร์ที่จะวัด เนื่องจากสามารถใช้กับความเข้มข้นต่างๆ ได้ในทางตรงกันข้าม สารละลายความหนืด NDJ 2% มีความจำเพาะต่อความเข้มข้น 2% ซึ่งเป็นการตรวจวัดที่เป็นมาตรฐานสำหรับเซลลูโลสอีเทอร์ที่ความเข้มข้นเฉพาะนี้
การนำไปใช้งาน: ความหนืดของ Brookfield มีความหลากหลายมากกว่าและสามารถใช้กับความหนืดและความเข้มข้นของของไหลได้หลากหลายในทางกลับกัน สารละลาย NDJ 2% ความหนืดนั้นมีความจำเพาะต่อสารละลาย 2% และมักใช้ในอุตสาหกรรมเซลลูโลสเพื่อประเมินประสิทธิภาพของเซลลูโลสอีเทอร์ที่ความเข้มข้นนี้
โดยสรุป ทั้ง Brookfield Viscosity และ Viscosity NDJ 2% Solution ถือเป็นวิธีการสำคัญในการวัดความหนืดในอุตสาหกรรมเซลลูโลสความหนืด Brookfield นำเสนอแนวทางที่หลากหลายซึ่งเหมาะสมกับความเข้มข้นและความหนืดต่างๆ ของของเหลวในทางตรงกันข้าม สารละลายความหนืด NDJ 2% ให้การตรวจวัดที่เป็นมาตรฐานสำหรับเซลลูโลสอีเทอร์ที่ความเข้มข้น 2% ช่วยให้ประเมินประสิทธิภาพในอุตสาหกรรมเซลลูโลสได้อย่างสม่ำเสมอด้วยการทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างสองวิธีนี้ ผู้ผลิตเซลลูโลสและผู้ใช้สามารถตัดสินใจโดยใช้ข้อมูลในการเลือกเทคนิคการวัดความหนืดที่เหมาะสมที่สุดสำหรับความต้องการและการใช้งานเฉพาะของพวกเขา